ΓΥΝΑΙΚΑ, ΑΓΑΠΗΣΕ ΤΟΝ ΣΥΖΥΓΟ ΣΟΥ ΚΑΙ ΣΑΝ ...ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ!

ΓΥΝΑΙΚΑ, ΑΓΑΠΗΣΕ ΤΟΝ ΣΥΖΥΓΟ ΣΟΥ, ♥ ჱܓ

ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΣΑΝ ΑΝΤΡΑ ΣΟΥ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΑΝ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ!

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Εσείς σαν γυναίκες κρατάτε την δύναμη του σπιτιού στα χέρια σας! Εσείς σαν μητέρες κρατάτε την δύναμη των παιδιών στα χέρια σας! Εσείς σαν σύζυγοι κρατάτε την ευτυχία της συζυγίας σας στα χέρια σας!

-Ξέρετε γιατί;

Γιατί ανάλογα με το πώς συμπεριφέρεστε,  προκαλείτε την αγάπη, την ευτυχία ή την δυστυχία στο σύντροφο και στα παιδιά σας. Θέλω να αναλογιστείτε, ρωτώντας τους εαυτούς σας,  πως τα περισσότερα λάθη που έχουν συμβεί στα σπίτια σας, έχουν συμβεί για το κακό σας στόμα και για την ελαχιστότατη υπομονή που επιδεικνύετε απέναντι στον σύντροφο και στα παιδιά σας. Θα σας το πω με ένα απλό παράδειγμα, χωρίς να θέλω να μαλώσω τις κόρες Μου, λέει ο Θεός, γιατί είναι οι κόρες της καρδιάς Μου. Θα ήθελα να τις υπενθυμίσω ένα απλό γεγονός και μόνες τους θα καταλάβουν τι από αυτές Εγώ ζητώ:

- Έχετε παιδιά. Τα παιδιά σας όμως πάντοτε είναι φρόνιμα;

- Όχι. Σπάνια είναι φρόνιμα. Πάντα θα κάνουν αταξίες, πάντα θα κάνουν τρέλες, πάντα θα κάνουν ανοησίες, πάντα θα κάνουν πράγματα, που δεν θα ευχαριστεί την μητρική καρδιά σας. Θα ξημεροβραδιάζονται όταν μεγαλώσουν, θα λένε άσχημα πράγματα μαθαίνοντας από το σχολείο κακές διδασκαλίες και γενικά σαν μάνες θα διαπιστώνετε ότι τα παιδιά σας έχουν πρόβλημα και συνέχεια θα αναρωτιέστε:

«Τώρα τι να κάνω;». Είναι τόσο δυνατές οι εξωτερικές επιδράσεις, που χάνεστε πολλές φορές μέσα στη θλίψη αυτών που βλέπετε στα παιδιά σας.

-Ποια όμως μάνα έχει διώξει το παιδί της;

-Ποια μάνα έχει το κουράγιο να πει στο παιδί της:

«Επειδή είσαι ανόητο, είσαι ελεεινό, είσαι βρωμερό, έχεις κάνει πράγματα που δεν είναι σωστά, φύγε και να μην ξαναπατήσεις εύκολα στο σπίτι».

-Το κάνουν αυτό οι μαμάδες;

-Όχι.

-Τι είναι εκείνο που σας κάνει και κρατάτε αυτά τα παιδιά, που κάνουν θλιβερά και άσχημα πράγματα, στο σπίτι σας;

-Δεν είναι η μητρική σας αγάπη;

-Δεν είναι η μητρική σας λατρεία για τα παιδιά σας;

Αλήθεια σας λέω, σκεφτείτε τώρα κάτι άλλο:

-Αν ο σύντροφος που σας έχει χαρίσει ο Θεός, έμοιαζε ή μοιάζει με τα παιδιά σας στις ίδιες ανοησίες, στις ίδιες βλακείες, στα ίδια παραπτώματα, πως συμπεριφέρεστε απέναντι του;

Με δυσκολία τον συγχωρείτε! Με δυσκολία τον ανέχεστε! Με δυσκολία θέλετε να συζητήσετε μαζί του! Με δυσκολία γονατίζετε για να προσευχηθείτε γι’ αυτόν! Με δυσκολία θέλετε να τον ακούσετε!  Αλλά με πολύ ευκολία του ανοίγετε την πόρτα και του λέτε: «Φύγε και μην ξανάρθεις!».

-Είναι ψέματα αυτά;

-Όχι.

Επομένως, Εγώ σαν Θεός Δημιουργός σας, σαν Πατέρας και Μάνα που είμαι ανάμεσά σας, ρωτώ εσένα γυναίκα:

-Τελικά πως τον αγαπάς τον άντρα σου;

-Ποια είναι η μορφή της αγάπης που του έχεις;

-Γιατί δεν τον έχεις συμπεριλάβει μέσα στα παιδιά σου;

-Γιατί δεν μπόρεσες να αφήσεις την μητρική καρδιά σου, να υπερβεί την συζυγική αγάπη και με την λαχτάρα, με την νοσταλγία, με την λατρεία που έχεις στο παιδί σου, να καταφέρεις να τον γυρίσεις πίσω;

Μου ζητάς να σώσεις ανθρώπους με τη διδασκαλία σου, να μιλήσεις σε άλλους για τον Χριστό. Μα δεν έχεις σώσεις ούτε καν τον άντρα σου! Μα δεν έχεις καν βοηθήσει τον άντρα σου!

 Δεν θα αναφερθώ στους άντρες, που με ανοησία δεν αντιλαμβάνονται το θέλημά Μου. Δεν στέκονται κοντά στο θέλημα Μου. Δεν στέκονται σαν άντρες μέσα στα σπίτια, που Εγώ τους ευλόγησα.

Τώρα θα ήθελα να μιλήσω κυρίως σε εσάς, στις δικές Μου κόρες:

-Πως είσαστε μυροφόρες στα σπίτια σας, όταν το στόμα σας δεν βγάζει μύρο; Όταν η καρδιά σας δεν βγάζει μύρο; Όταν ο νους σας δεν έχει μύρα;

-Τι μύρο μπορεί να βγει μέσα από ένα νου που οι λογισμοί του είναι συνέχεια πονηροί, κακοί, αιμοβόροι και μοχθηροί;

- Τι μύρα θα βγουν από μια καρδιά, όταν μέσα σ’ αυτήν δεν υπάρχει αγάπη, δεν υπάρχει έλεος, δεν υπάρχει ευσπλαχνία, δεν υπάρχει καν ανοχή;

Και τότε, μέσα από αυτόν τον βόθρο, γιατί είναι πραγματικά βόθρος η ασυγχωρητικότητα, βγάζει το στόμα σου τις πιο πικρές κουβέντες, τα δηλητήρια του νου και της καρδιάς. Αρχίζεις και μιλάς και λες πολλά λόγια. Εγώ σε ρωτώ:

-Με τα λόγια σου αυτά, κατάφερες τίποτα καλό;

Ακόμα και το παιδί σου, όταν θα σου πει: «Εντάξει μητέρα. Σταμάτα, δεν θέλω να μου μιλάς»,  εσύ για την αγάπη του παιδιού σου σωπαίνεις.

-Στον άντρα σου, γιατί δεν σωπαίνεις;

-Γιατί δεν έχεις το κουράγιο να σωπάσεις;

Να λοιπόν που δεν είσαστε μυροφόρες, μόνο από αυτό το πράγμα.

Οι δικές Μου οι Μυροφόρες, αυτές που Με αγάπησαν, ήταν εκείνες που Με έβαλαν  πρώτα στην καρδιά τους και για χάρη της δικής Μου αγάπης, αγάπησαν τους συντρόφους τους, όχι μόνο σαν άντρες τους, αλλά και σαν παιδιά τους.

Το ίδιο κάνετε και εσείς, αγαπημένες Μου κόρες!   

(απόσπασμα από κήρυγμα του π. Ελπιδίου Βαγιανάκη, Κυριακή των Μυροφόρων)