Σάββατο 24 Αυγούστου 2013

53. ΜΕ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΑΛΗΘΙΝΑ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΜΕ ΕΜΠΙΣΤΕΥΕΤΑΙ.

ΜΕ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΑΛΗΘΙΝΑ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΜΕ ΕΜΠΙΣΤΕΥΕΤΑΙ.


Ρώτησε κάποτε ένας δάσκαλος του νόμου τον Χριστό, ποια είναι η μεγαλύτερη εντολή. Είναι γεγονός ότι ο καθένας μας ψάχνει την τελειότητα. Ο καθένας μας θέλει να δει ποιο είναι το πιο σωστό, ποιο είναι αυτό που θέλει ο Θεός. Γι’ αυτό και όλοι μας αναρωτιόμαστε: Άραγε αυτό που κάνω είναι το σωστό; Αυτό που σκέπτομαι είναι αληθινό;
Αυτό είναι το ερώτημα που πάντα υπάρχει στην καρδιά ενός ανθρώπου, που αγαπά κάποιον.
Μια γυναίκα που αγαπά τον άντρα της το ίδιο ρωτάει: Άντρα μου, σ’ αρέσει αυτό που κάνω; Το θέλεις; Τα ερωτευμένα παιδιά, το τονίζω ξανά, μόνο τα ερωτευμένα παιδιά, πάντα ψάχνουν να κάνουν κάτι, που να αρέσει στον σύντροφό τους. Βέβαια αυτό αργότερα φεύγει, γιατί ο έρωτάς τους ήδη αρχίζει να μειώνεται και η σχέση τους απλώς είναι τυπική. Εγώ όμως δεν αναφέρομαι στην τυπική σχέση, αλλά στην ουσιαστική σχέση των ανθρώπων, στα ερωτευμένα παιδιά!
Αναλογιστείτε τον εαυτό σας, όταν ήσασταν τότε ερωτευμένοι: Κάνατε κάτι που δεν ήθελε ο σύντροφός σας; Με πολύ δυσκολία θα κάνατε κάτι που δεν θα του άρεσε και αν το κάνατε θα το κρύβατε με τέτοια επιμέλεια, για να μην το αντιληφθεί και τον πληγώσετε. Είναι αλήθεια αυτό ή ψέμα; Όποιος λοιπόν αγαπάει κάποιον πάντα τον ρωτάει, αυτό που κάνει, αν του αρέσει. Αλλά ρωτάει πρωτίστως την ίδια του την καρδιά: «Άραγε θα αρέσει στον αγαπημένο μου αυτό;».

Η μεγαλύτερη εντολή: 
Να αγαπήσεις τον Θεό με όλη σου την δύναμη,
με όλη σου την διάνοια, με όλη σου την ψυχή!

Σήμερα λοιπόν στο Ευαγγέλιο ρωτάει ένας νομικός τον Χριστό. Λέω ένας νομικός, γιατί οι δικηγόροι ανέκαθεν θεωρούνταν οι έξυπνοι, οι μορφωμένοι, οι σοφοί, ανεξάρτητα αν χρησιμοποιούν αυτήν την σοφία και την εξυπνάδα τους, για να κάνουν το άσπρο μαύρο και το μαύρο άσπρο. Ρώτησε λοιπόν ο νομικός τον Χριστό: Ποιά είναι η αλήθεια; Κύριε, τι πρέπει να κάνουμε; Τι θέλει ο Θεός από εμάς;
Ο Χριστός του απαντά: Μια είναι η μεγάλη εντολή: Να αγαπήσεις τον Θεό σου με όλη σου την καρδιά, με όλη σου τη ψυχή, με όλο σου το νου, με όλη σου την δύναμη, με όλη σου την ύπαρξη. Ενώ για την αγάπη του Θεού, λέει με όλη σου την δύναμη, με όλο σου το είναι, με όλη σου την ύπαρξη.
Δεύτερη μεγάλη εντολή, όμοια με την πρώτη ως προς την ενέργεια και την αγάπη, αλλά όχι όμοια ως προς την ένταση, είναι να αγαπήσεις τον πλησίον σου σαν τον εαυτό σου.
Διερωτάται λοιπόν ο καθένας: «Καλά, εγώ δεν τον αγαπώ τον Θεό;» Κάποτε ρώτησα ένα παιδί: Τον αγαπάς τον Θεό; Ναι, πάτερ, πολύ Τον αγαπώ! Τον πιστεύεις; Τον πιστεύω πάρα πολύ! Πράγματι την βλέπω και στην Εκκλησία πηγαίνει και τον σταυρό της κάνει και νηστείες κάνει και προσευχές λέει, αλλά η ζωή της δεν έχει γαλήνη. Αυτό, το ότι δεν έχει γαλήνη, είναι αυτό που με καίει και ψάχνω να βρω την αιτία.

Γιατί πολλοί που πιστεύουν στον Θεό δεν έχουν γαλήνη;

Διερωτώμαι λοιπόν και λέω: Τι είναι, Θεέ Μου, αυτό που λείπει από αυτόν τον άνθρωπο και δεν έχει γαλήνη; Γιατί γνωρίζω ότι ένας που αφήνει την ψυχή του σε Σένα, που Σε πιστεύει, που Σε ομολογεί, πρέπει να είναι και γαληνεμένος. Ποια γυναίκα αφήνεται στα χέρια του αγαπημένου της, που ξέρει ότι την λατρεύει, ότι είναι ερωτευμένος μαζί της και έχει ταραχή; Αν όντως έχει ταραχή, κάτι άλλο της συμβαίνει. Σημαίνει ότι υπάρχει αγάπη, αλλά αυτή δεν παίρνει αγάπη. Σημαίνει ότι υπάρχει φως, αλλά αυτή δεν φωτίζεται. Σημαίνει ότι έχει την δυνατότητα να κερδίσει, αλλά αυτή είναι χαμένη. Τι συμβαίνει; Τι είναι λοιπόν εκείνο το λειψό, που κάνει ο χριστιανός άνθρωπος και δεν έχει μέσα στην ψυχή του αυτή την γαλήνη;
Σας έκανα την παραπάνω ερώτηση, για να σας πω τι λέει ο Θεός: «Όπου Εγώ βρίσκομαι, όπου Με φωνάζουν να μπω μέσα στην καρδιά τους, φέρνω μονάχα ένα πράγμα, γαλήνη, ειρήνη, χαρά! Γι’ αυτό και στην Ανάστασή Μου, αυτό διακήρυξα: Στις γυναίκες είπα: “Χαίρετε”! Να είστε πάντα χαρούμενες και να ζείτε με την χαρά Μου. Στους άντρες, στα αγαπημένα Μου αγόρια είπα: Ειρήνη υμίν. Να είναι η ειρήνη η δικιά Μου μέσα σας. Και όταν υπάρχει η χαρά και η ειρήνη, τότε η γαλήνη απλώνεται σαν ευωδία μέσα στην ψυχή του ανθρώπου».
Τότε διερωτήθηκα κι εγώ και είπα: “Θεέ μου, τι είναι αυτό που κάνει έναν άνθρωπο, ενώ προσεύχεται, ενώ νηστεύει, ενώ αγρυπνεί, ενώ Σε αναζητάει, ενώ μιλάει για Σένα, ενώ κάνει
πολλά πράγματα για Σένα, να μην έχει γαλήνη; Τι συμβαίνει;” Εκείνος ξέρει ότι εσύ κι εγώ και ο καθένας μας είμαστε τα δικά Του σπλάχνα. Χρησιμοποιώ αυτή την λέξη, για να δηλώσω την σχέση που έχουμε με τον ίδιο μας τον Πατέρα. Σπλάχνο είναι αυτός που βγαίνει μέσα από τα σπλάχνα, μέσα από την ύπαρξη κάποιου. Δεν είμαστε απλώς τα παιδιά Του. Συνήθως όταν θέλουμε να δηλώσουμε σε κάποιον ότι τον αγαπάμε, λέμε: “Σ’ αγαπώ σαν παιδί μου”. Αλλά χρησιμοποιούμε αυτήν την πρόταση απλά και χωρίς το “σαν”. “Σ’ αγαπώ, γιε μου. Σ’ αγαπώ κόρη μου”. Όμως ξέρει και ξέρουμε ότι αυτό το παιδί δεν είναι δικό μας,  γιατί δεν το γεννήσαμε. Επομένως, σε τι είναι λειψό; Στην ουσιαστική σχέση που υπάρχει ανάμεσα σ’ εμάς και σε αυτό το συγκεκριμένο άτομο που αγαπάμε.
Εδώ όμως ο Θεός τονίζει: «Δεν είσαστε απλά τα παιδιά Μου. Είσαστε τα σπλάχνα Μου! Μέσα από το είναι Μου σας έβγαλα. Γι’ αυτό και την ώρα που γεννιέστε μέσα από την καρδιά Μου σας βγάζω σαν ψυχές και σας φυτεύω μέσα στην μήτρα της μητέρας σας. Γι’ αυτό και επειδή σας βγάζω μέσα από τα σπλάχνα Μου, δεν έχω μεγαλύτερη δωρεά για σας, από το να σας σπλαχνίζομαι συνέχεια». Ξέρετε ποια είναι η ωραιότερη έκφραση του Θεού; Η ευσπλαχνία!
Αν δεις κάπου και δεν υπάρχει ευσπλαχνία, δεν υπάρχει αγάπη. Αν δεις ότι σε αγαπάει και δεν σε σπλαχνίζεται, τότε σε κοροϊδεύει. Αν λες «σπλαχνίζομαι τους άλλους», τότε να ξέρεις ότι είσαι ένας κατά χάριν θεός. Δηλαδή ζει ο Θεός μέσα σου. Το Άγιο Πνεύμα είναι το Πνεύμα της ευσπλαχνίας και όπου υπάρχει ευσπλαχνία είναι εκεί και ο Θεός. Για να υπάρχει ευσπλαχνία, πρέπει να υπάρχει εκεί ο ίδιος ο Θεός.

«Δεν αρκεί, παιδιά Μου, να Με πιστεύετε, 
αλλά πρέπει και να Με εμπιστεύεστε»

Επανέρχομαι πάλι στον συλλογισμό μου και στην πικρή μου αυτή διαπίστωση: Πως είναι δυνατόν, Θεέ μου, να Σε πιστεύει, να νηστεύει, να προσεύχεται και να μην έχει γαλήνη; Ποιος άλλωστε θα νήστευε, αν δεν Σε πίστευε; Ποιος άλλωστε θα προσεύχετο, αν δεν Σε πίστευε; Ποιος θα μπορούσε να κάνει αυτές τις καλές πράξεις, αν δεν Σε πίστευε;
Κι Εκείνος απαντά γλυκά: «Ναι, γιέ Μου, αλήθεια είναι όλα αυτά. Προσεύχονται, νηστεύουν, κάνουν καλές πράξεις, μιλούν για Μένα. Αλλά ρώτησέ τους: Με εμπιστεύονται; Δεν αρκεί κάποιος να Με πιστεύει. Ρώτησέ τον, αν Με εμπιστεύεται! Δεν αρκεί κάποιος να Με ομολογεί. Αλλά ρώτησέ τον, αν μπορεί να αφήσει και την ψυχή του στα χέρια Μου. Πόσες φορές κάθε μέρα ακούω προσευχές να Μου λένε: “Θεέ Μου, Σε παρακαλώ, βοήθησέ Με εκεί. Κάνε Μου και αυτό. Σε παρακαλώ, έχω ανάγκη και το άλλο”. Τρέχω την ώρα που είναι άρρωστοι. Τρέχω την ώρα που η τσέπη τους είναι αδειανή και Μου ζητάνε βοήθεια. Τρέχω εκεί που η σύγχυση των λογισμών έχει περιπλέξει την ψυχή τους και σκοτοδίνη επικρατεί παντού. Τρέχω πάντοτε όταν Μου ζητούν κάτι.
Αλλά ρώτησέ τους, Μου λένε ποτέ “ας γίνει το θέλημά Σου”; Μου λένε ποτέ “κάνε, Θεέ μου, αυτό που Εσύ ξέρεις για μένα”, ή Μου επιβάλουν το τι πρέπει να κάνω; Πόσες φορές σαν παιδιά επανίστανται, διαμαρτύρονται, φωνάζουν και πολλές φορές άδικα γεμάτοι ζήλεια και αγωνία Με κρίνουν λέγοντας: “Θεέ μου, δεν είναι σωστό αυτό που κάνεις. Στον άλλο έδωσες πολλά, γιατί σε μένα έδωσες τόσα λίγα; Στον άλλο χαρίζεις αυτά, σε μένα γιατί δεν δίνεις τίποτα;” Όλα αυτά που Μου λένε, δείχνουν εμπιστοσύνη; Εσύ τι λες; Λες κι Εγώ, σαν Θεός, δεν ξέρω τι πρέπει να δώσω στο παιδί Μου και πρέπει το παιδί Μου να Μου καθορίσει “αυτό πρέπει να κάνεις Θεέ Μου, αν θες να είσαι Πατέρας Μου!”
Αυτός είναι, παιδί Μου, ο μεγαλύτερός Μου πόνος».

«Η μεγαλύτερή Μου πληγή είναι όταν δεν Με εμπιστεύεστε!»

«Εκείνο που Με θλίβει πολύ, εκείνο που Με απογοητεύει πολύ, εκείνο που Μου πληγώνει την καρδιά, δεν είναι τα λάθη σας. Δεν είναι εκείνα που κάνατε από αδυναμία. Κι εσείς σαν γονείς ξέρετε ότι το παιδί σας θα κάνει λάθη. Όμως παύετε να το αγαπάτε; Όχι. Πολλές φορές τα λάθη των παιδιών σας είναι μεγάλα. Κάνουν χοντρά λάθη, που πολλές φορές σας ευτελίζουν μπροστά στην κοινωνία. Δεν είναι εύκολο να μαθαίνεις, ότι ο γιός σου είναι δολοφόνος. Δεν είναι εύκολο να ακούς, ότι ο γιος σου είναι ναρκομανής. Δεν είναι εύκολο να ακούς, ότι το παιδί σου ατιμάζει τα άλλα παιδιά. Δεν είναι εύκολα όλα αυτά. Όμως εσείς τα διώχνετε από το σπίτι σας; Ή ζείτε την αγωνία και την αγάπη τους;
Σκεφτείτε πως ενεργείτε εσείς, για να καταλάβετε την δική Μου αγωνία. Εσείς, ενώ βλέπετε τόσα λάθη στα παιδιά σας, τα συγχωρείτε. Τι είναι όμως εκείνο που σας πληγώνει; Τι είναι εκείνο που σας κάνει να καταρρεύσετε, να διαλυθείτε σαν άνθρωποι; Όταν φτάσει η στιγμή να σας απορρίψει το ίδιο σας το παιδί και να σας πει: “Δεν σε θέλω μάνα! Δεν θέλω να σε βλέπω καθόλου! Πατέρα, τίποτα δεν θέλω να ακούσω! Σε αγνοώ! Μου έκανες κακό! Μου έκανες ζημιά! Με κατάστρεψες! Έχεις κάνει κουρέλι τη ψυχή μου!”
Κι ενώ τα κάνετε εσείς και έπρεπε από μόνοι σας σαν γονείς να προβληματιστείτε για το κακό που κάνετε στα παιδιά σας, πιο πολύ σπάει η καρδιά σας, όταν το ομολογήσει μπροστά σας το ίδιο σας το παιδί. Τότε χάνεστε. Και όσο και αν θέλετε να συγκρατήσετε τον πόνο σας, την θλίψη σας, δεν απέχει πολύ χρόνος, από το να μείνετε μόνοι και να κλάψετε και να πείτε: “Αχ! Τι κακό έκανα στο παιδί μου”.
Για φανταστείτε όμως και την άλλη περίπτωση: Εσείς να είστε δίκαιοι, να είστε καλοί, να έχετε δώσει του κόσμου τα πράγματα στα παιδιά σας, τόσες χαρές, και το παιδί σας να σας απορρίπτει και να λέει: Δεν σε θέλω πατέρα! Κι εσύ γεμάτος λύπη το ρωτάς: Παιδί Μου, γιατί δεν με θέλεις; Δεν σου δίνω αγάπη; Δεν σε προστατεύω; Μα την βλέπεις την προστασία μου, είναι μεγάλη! Εγώ δεν σε ταΐζω
παιδί μου; Εγώ δεν σε σκεπάζω στο σπίτι μου; Εγώ δεν σου καλύπτω τα λάθη σου; Εγώ δεν σε αγκαλιάζω συνέχεια; Εγώ δεν σε κρατώ μέσα στην ζεστή μου καρδιά; Τι είναι εκείνο που σου λείπει, παιδί μου, για να μου λες: “Δεν Σε θέλω πατέρα! Δεν σε θέλω μάνα! Δεν θέλω να με ξαναθυμηθείς!”;
Αυτός είμαι Εγώ, που σας χαρίζω τα πάντα και σεις Μου χαρίζεται μόνο πόνο! Και σας ρωτώ: Τι σημασία έχει, αν πιστεύεις ότι είμαι ο Πατέρας σου και η Μάνα σου; Τι αξία έχει να πιστεύεις, ότι αυτό το σπίτι τώρα που έρχεσαι να φας είναι το σπίτι σου; Τι αξία έχει να ξέρεις, ότι έρχεσαι να κοιμηθείς μέσα σ’ ένα κρεβατάκι που είναι των Γονιών σου το κρεβάτι; Έχεις φανταστείς τον πόνο Μου σαν Θεός, όταν σε παίρνω δίπλα Μου, στην αγκαλιά Μου κι εσύ Με αγνοείς; Μοιάζεις σαν το παιδί που έρχεται να φάει στο σπίτι του, να κοιμηθεί στο κρεβάτι του, αλλά να φτύσει τον γονιό του! Να ξεφτιλίσει τον γονιό του! Να απορρίψει τον γονιό του! Να μην τον εμπιστευτεί! Να μην καταλάβει το μέγεθος της λατρείας, που έχει αυτός ο γονιός για το παιδί του!
Παιδιά Μου, έχετε καταλάβει ποιος είναι ο μεγαλύτερός Μου πόνος; Δεν είναι όταν κάνετε λάθη, γιατί μόλις Μου πείτε “συγχώρεσέ με, Θεέ μου”, Εγώ θα σας συγχωρέσω. Μόλις Μου πείτε “σπλαχνίσου με, Θεέ μου, γιατί σαν άνθρωπος πέφτω συνέχεια”, Εγώ θα σε πιάσω από το χέρι και θα σε σηκώσω. Η πιο μεγάλη Μου πληγή είναι όταν δεν Με εμπιστεύεστε! Αμφισβητείτε την αγάπη Μου! Αμφισβητείτε την λατρεία Μου! Σχολιάζετε τις κρίσεις Μου! Γιατί σ’ εκείνον αυτό και όχι σε μένα; Πάντα παραπονιέσαι και λες: “Μα δεν Μου έδωσες, Θεέ μου, την ευκαιρία να έρθω κοντά Σου”.
Κι Εγώ σου λέω: Πότε κόρη Μου, δεν σου έδωσα την ευκαιρία; Αφού πάντα μέσα στην αγκαλιά Μου σε έχω; Εσύ δεν αισθάνεσαι το χτυποκάρδι, γιατί αν άφηνες, παιδί Μου, το κεφάλι σου να ακουμπήσει εδώ στην καρδιά Μου, αποκλείεται να μην άκουγες τους ερωτικούς χτύπους της μητρικής Μου καρδιάς για σένα. Αποκλείεται! Για δοκίμασε να ακουμπήσεις στο στήθος της μάνας σου, θα ακούσεις τους χτύπους της καρδιάς της ή όχι; Και ενώ αναγνωρίζεις της μάνας σου τους χτύπους, Σε Μένα δεν τους αναγνωρίζεις;
Δεν κατάλαβες ότι γι’ αυτόν τον ερωτικό χτύπο της καρδιάς Μου για σένα, έστειλα τον Γιό Μου να θυσιαστεί για σένα; Δεν κατάλαβες ότι Εγώ για σένα αφήνω τον Γιό Μου, να θυσιάζεται κάθε φορά στην θεία Λειτουργία και σου δίνω το Σώμα και το Αίμα Του για να ζήσεις; Δεν καταλαβαίνεις ότι συνέχεια βρίσκομαι δίπλα σου, στον σύντροφό σου και στα παιδιά σου για να σας σκεπάζω; Και τι σας ζητάω; Να Με εμπιστευτείτε!
Τι να το κάνω όταν Με φωνάζετε «Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς…», αλλά να μην βρίσκω έναν χώρο στην καρδιά σας για να ξεκουραστώ; Τι να το κάνω όταν Με φωνάζετε “Θεέ μου”, αλλά να μην είμαι “ο Θεός της καρδιάς σας”; Τι να το κάνω να Με ομολογείτε ότι είμαι ο Παντοκράτορας, αλλά δεν Με αφήνετε να γίνω Κύριος στη ζωή σας; Τι να το κάνω, όταν εσύ ομολογείς αυτό που ομολογούν και οι ίδιοι οι δαίμονες, ότι είμαι ο Θεός, ο δυνατός, ο πάντων Κύριος και το ίδιο Μου το παιδί αγνοεί την λατρεία που του έχω και τον έρωτα της ψυχής Μου για εκείνον; Αυτή είναι παιδιά Μου, η μεγαλύτερή Μου πληγή, όταν εσείς δεν Με εμπιστεύεστε!

«Μάθετε, παιδιά Μου, πως Με πιστεύει αληθινά 
εκείνος που Με εμπιστεύεται!»

«Μάθετε λοιπόν, πως Με πιστεύει αληθινά εκείνος που Με εμπιστεύεται. Μόνο όταν δω εμπιστοσύνη μπορεί η καρδιά Μου να πει “Αχ, γιε Μου πιστέ, κοριτσάκι Μου πιστό”, γιατί μόνο στην εμπιστοσύνη αναγνωρίζω το δικό Μου το παιδί.
Γι’ αυτό σας ζητάω, αφήστε στα χέρια Μου τη ψυχή σας. Εγώ ξέρω τι πρέπει να κάνω για σας. Αφήστε τις αγωνίες της ψυχής σας στα χέρια Μου, γιατί Εγώ ξέρω πώς να θωπεύσω, Εγώ ξέρω πώς να γαληνέψω.
Δείτε εσείς, όταν είστε πικραμένοι, όταν είστε προβληματισμένοι, όταν είστε στεναχωρημένοι, αναζητάτε μία αγκαλιά για να χωθείτε, ένα χάδι για να ανασάνετε, ένα φιλί για να ξανασυνεχίσετε. Τι περισσότερο νομίζετε ότι Εγώ σας ζητάω; Σας ζητάω μόνο να αφήσετε την ψυχή σας μέσα στην καρδιά Μου και να Μου πείτε: “Πατέρα μου, Σε εμπιστεύομαι”. Γι’ αυτό Μ’ αρέσει αυτή η προσευχή που λέτε:

“Θεέ της καρδιάς μου αγαπημένε,
Σε πιστεύω, δηλαδή Σε εμπιστεύομαι,
Σε λατρεύω, γιατί Εσύ είσαι ο Θεός μου
και Σ’ αγαπώ, γιατί Εσύ είσαι ο Βασιλιάς μου”.

Θέλω έτσι να προσεύχεστε και έτσι να ζείτε. Να Με εμπιστεύεστε και να αφήνετε τα πάντα σε Μένα και να μην λέτε απλά, τυπικά και αόριστα “εγώ πιστεύω στον Θεό”.
Πόσες φορές Με πρόσβαλε ο νόμος σας και ο τρόπος της ζωής σας. Πόσες φορές νομίζατε ότι είμαι “Θεός της κοιλιάς σας” και όχι “Θεός της καρδιάς σας”. Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από το να βλέπει ένα παιδί πάντα τον γονιό του, όταν ανοίγει το χέρι του και του ζητά: “Μαμά, δώσε χρήματα, γιατί πρέπει να βγω με τους φίλους μου. Μαμά, δώσε χρήματα, γιατί πρέπει να πάω στην καφετέρια. Μαμά, δώσε χρήματα, γιατί πρέπει να πάω να πιώ καφέ. Μάμα δώσε!” Παιδί μου, δώσε μου κι εσύ ένα φιλί, που να Μου λέει Σ’ αγαπώ! Μόνο του “δώσε” θα είσαι; Όχι του να δώσεις και εσύ;
Εγώ ξέρω να σου δίνω, γιατί θέλω να περάσεις ωραία. Θέλω να είσαι καλά με τους φίλους σου. Θέλω να περάσεις καλά με την παρέα σου. Αλλά Εγώ, παιδί Μου, δεν αξίζω το δικό σου χάδι και την δική σου αγάπη; Το παιδί πότε ανοίγει το χέρι; Όταν είναι για να πάρει. Άραγε αυτά που θα πάρει, τι θέλει να γεμίσει; Θα σας πω Εγώ, να γεμίσει την κοιλιά του είτε από τον καφέ, είτε από το ποτό, είτε από τίποτε άλλο.
Το ίδιο κάνετε κι εσείς σαν παιδιά. Ενώ εσείς οι γονείς καταλαβαίνετε, ότι αυτό που κάνει το παιδί σας, σας πικραίνει, κι όμως το αγαπάτε και το λατρεύετε, γιατί είσαστε ερωτευμένοι με το παιδί σας, επειδή είσαι η μάνα του. Ο μόνος αγνός, θεϊκός, ανώτατος έρωτας είναι της μάνας με το παιδί, γιατί εκεί υπάρχει η αγάπη, ο έρωτας και η θυσία.  Όμως ρωτείστε τον εαυτό σας, είσαστε ευτυχισμένοι σ’ αυτό που σας κάνει το παιδί σας; Όχι. Το ίδιο είμαι κι Εγώ. Σας δίνω ό,τι Μου ζητάτε και περιμένω με αγωνία πότε από φιλότιμο θα γυρίσεις και θα Μου πεις: “Έλα, Μαμά μου, να σε φιλήσω. Έλα, Πατέρα μου, να σε αγκαλιάσω”.
Εύκολα αγκαλιάζετε αγάπες που θα σας προσβάλλουν! Εύκολα αγκαλιάζετε φίλους και συντρόφους, που αργότερα οι ίδιοι θα σας διώξουν! Και δεν έχετε καταλάβει το πόσο γλυκό είναι να αφήνεις το χέρι σου γύρω από τον λαιμό της Μάνας σου και του Πατέρα σου. Αυτό το συναίσθημα μόνο ένα μωρό το καταλαβαίνει. Γι’ αυτό ένα μωρό ποτέ δεν ανταλλάσσει την μάνα του με καμία άλλη αγάπη. Και αν κάποιοι θέλουν να το κρατήσουν, πάλι κλαίει, γιατί θέλει στην αγκαλιά της μαμάς του να επιστρέψει.
Γι’ αυτό είπε ο Γιος Μου, ο Ιησούς: “Γίνετε σαν τα μικρά παιδιά, σαν τα βρέφη”. Αφήστε το χέρι σας γύρω από το λαιμό Μου! Αφήστε το στόμα σας να θηλάσει από το γάλα του Αγίου Μου Πνεύματος! Αφήστε το κεφαλάκι σας να ξεκουραστεί στο πιο γλυκό κρεβάτι, που είναι το στήθος Μου, που χτυπά γλυκά για σας! Και αφήστε με εμπιστοσύνη να ζήσει η ψυχή σας στο πιο μοναδικό ωραίο παλάτι, το παλάτι της καρδιάς Μου!
Γιατί είναι γραμμένο και έχει ειπωθεί, ότι για σας μπορεί το σπίτι σας να είναι αυτό το πετρόκτιστο ή το τσιμεντένιο και τούβλινο που χτίσατε και το χαίρεστε, αλλά για το παιδί σας, σπίτι του δεν είναι αυτό, αλλά μόνο η ερωτική καρδιά σας, που χτυπάει γι’ αυτό. Γι’ αυτό εκεί τρώει, εκεί θηλάζει, εκεί ξεκουράζεται, εκεί κοιμάται κι εκεί γαληνεύει με το να σας έχει αγκαλιασμένους.
Το ίδιο κι Εγώ σαν Θεός, σας ζητάω να επιστρέψετε πίσω. Δεν θέλω να ανεβείτε και να γίνετε μεγάλοι, αλλά να γίνετε μικροί, βρέφη μέσα στην καρδιά Μου. Ένα παιδί ξέρετε τι κάνει; Εμπιστεύεται τον γονιό του και μένει εκεί. Το ίδιο θα κάνετε κι εσείς και τότε θα είστε άγιοι.

Τι είναι αγιότητα;

Όλοι σας αναρωτιέστε και λέτε: Αλήθεια, θέλω να γίνω άγιος. Όμως αμέσως σκέφτεστε και λέτε: Ποιος μπορεί να γίνει άγιος; Λίγοι έγιναν άγιοι, αυτοί που αγωνίστηκαν πολύ, που έκαναν θυσίες, που έκαναν έργα. Μαθαίνετε τόσα πολλά από αυτά που έκαναν, που απογοητευμένοι μετά λέτε: “Αχ, εγώ δεν μπορώ να τα κάνω. Επομένως εγώ δεν θα γίνω ποτέ άγιος”. Και εγώ σας ρωτώ: Ποιος είναι τελικά άγιος; Έχετε καταλάβει τι σημαίνει άγιος;
Άγιος είναι εκείνος, που έχει το Άγιό Μου Πνεύμα!
Άγιος είναι εκείνος, που αναζητά με νοσταλγία το Άγιό Μου Πνεύμα!
Άγιος είναι εκείνος, που με θεϊκό έρωτα θέλει να ζω μέσα στην καρδιά του εν Αγίω Πνεύματι!
Άγιος είναι εκείνος, που θέλει να είναι ένα με Μένα!
Άγιος είναι εκείνος, που αφήνεται σαν μωρό μέσα σε Μένα!
Άγιος είναι εκείνος, που δεν σημαίνει ότι δεν έχει λάθη, αλλά που η καρδιά του χτυπά γλυκά για Μένα!
Άγιος είναι εκείνος, που Μου μιλάει γλυκά και τρυφερά και Μου λέει: “Θεέ μου, Σ’ αγαπώ. Θεέ της καρδιάς μου, Εσύ είσαι ο Πατέρας μου και η Μάνα μου η στοργική κι εγώ είμαι το μωρό σου”.
Άγιος είναι εκείνος, που ξέρει να σηκώνει τα χέρια του με εμπιστοσύνη σε Μένα!
Άγιος είναι ο θεϊκά ερωτευμένος με τον Θεό!
Αυτός που ερωτεύεται, εμπιστεύεται! Είδατε κανέναν να εμπιστεύεται χωρίς να ερωτευτεί; Όχι. Να μάθετε να ζείτε κάθε μέρα με τη σκέψη του Αγαπημένου σας, διαφορετικά μην λέτε ότι Τον πιστεύετε. Αυτό θέλω να το κρατήσετε στην καρδιά σας: Άγιος είναι μόνο εκείνος, που Με εμπιστεύεται! Όχι αυτός που Με πιστεύει. Δεν Μου αρκεί η πίστη. Θέλω την εμπιστοσύνη! Δεν Μου αρκεί να Με ομολογείτε. Θέλω να Με εμπιστεύεστε!
Και ο γιός Μου ο Πέτρος είχε πίστη. Όμως αυτή η πίστη της ομολογίας του ήταν αρκετή για να μην Με προσβάλλει και να μην Με αρνηθεί; Ξέρετε γιατί Με αρνήθηκε; Γιατί δεν Με εμπιστεύτηκε! Εμπιστοσύνη σημαίνει έρωτας θεϊκός!
Εμπιστοσύνη είναι αυτό που κι εσείς αναζητάτε από τον σύντροφό σας. Δεν αρκεί να πιστεύει ότι είσαι η γυναίκα του ή ότι είναι ο άντρας σου. Εάν δεν εμπιστεύεται ο ένας τον άλλο, τι σημασία έχουν όλα αυτά, ότι δηλαδή είσαστε ο άντρας και η γυναίκα;
Εγώ αναζητάω μέσα από την καρδιά Μου και ικετευτικά παρακαλάω να Μου δώσετε την εμπιστοσύνη σας, γιατί Εγώ θα σας δώσω το Άγιό Μου Πνεύμα. Αυτή είναι η ανταλλαγή των δώρων! Εσείς θα Μου δώσετε την εμπιστοσύνη σας κι Εγώ θα σας χαρίσω το Άγιό Μου Πνεύμα!».

Αναζητείστε την αγιότητα της ψυχής σας 
μέσα από την αθωότητα,
αφοσίωση και εμπιστοσύνη ενός μωρού στη μαμά του

«Κι όμως αυτή τη ζωή της αγιότητας, σας την δείχνω κάθε φορά, μόνο που εσείς την αγνοείτε. Ενώ την ζείτε τέλεια, την αγνοείτε τελείως!».
Πόσες φορές διερωτήθηκα: Πότε, Θεέ μου, μας έδειξες την τελειότητα της αγιότητας; Κι Εκείνος απαντά: Την ώρα εκείνη που Εγώ βγάζω μια ψυχή από την καρδιά Μου και την φυτεύω στην μήτρα της γυναίκας και γεννιέται αυτό το παιδί, διερωτήθηκες ποτέ, σκέφτηκες ποτέ, πως ζει αυτό το παιδί; Δεν πρόσεξες ποτέ την αθωότητά του; Δεν πρόσεξες ποτέ την πλήρη αφοσίωσή του στη μαμά του; Δεν πρόσεξες ποτέ ότι η μόνη του διατροφή είναι ο θηλασμός από την μαμά του; Δεν αντιλήφτηκες ποτέ, ότι το σπίτι του είναι η μαμά του; Αυτό είναι η αγιότητα!
Σας έδειξα πως πρέπει να ζει ο Άγιος μέσα από την αγιοσύνη του μωρού. Δεν σας έφερα στη γη χωρίς τα πιο δυνατά όπλα, που είναι το Άγιό Μου Πνεύμα και που εκφράζεται μέσα από αυτές τις αρετές, γιατί τότε θα ήσασταν τελείως ανοχύρωτοι και δεν θα ξέρατε ποιο είναι το αληθινό στη ζωή. Σας τα έδωσα αυτά για να ξέρετε και να βλέπετε τι ζητάω από εσάς:
Στην αθωότητα του παιδιού να αναζητήσετε κι εσείς την αθωότητα της ψυχής σας.
Στην αφοσίωση του παιδιού, να αναζητάτε με αφοσίωση να μένετε σαν βρέφη στην καρδιά Μου.
Στην εμπιστοσύνη του παιδιού, να Με εμπιστεύεστε απόλυτα και όχι απλά να Με αναγνωρίζετε ότι είμαι η Μητέρα σας.
Στο σπίτι του παιδιού, που είναι η καρδιά της μαμάς του, να αναγνωρίζετε ότι το πραγματικό σας σπίτι είναι μόνο η καρδιά Μου! Τότε ξέρετε τι κάνω; Αφού σας τα δείχνω, σας τα παρουσιάζω κι εσείς τρελαίνεστε από χαρά! Γι’ αυτό και θέλετε να αγκαλιάσετε το κάθε μωρό Μου στην μητρική σας καρδούλα.
Τώρα όμως επιτρέπω στο παιδί Μου, στο κοριτσάκι και στο αγοράκι Μου, μόνο του πλέον να σκέφτεται και να αποφασίζει, εάν θα συνεχίσει τον δρόμο της αγιότητος, της αθωότητος, της εμπιστοσύνης σε Μένα ή εάν θα βαδίσει τον άλλον δρόμο, τον δρόμο της ταραχής. Γι’ αυτό ποτέ δεν σας αφαίρεσα από την καρδιά σας το Άγιό Μου Πνεύμα και πάντα μέσα από την συνείδησή σας, σας αποκάλυπτα το θέλημά Μου.
Εσείς όμως μεγαλώνοντας αντί να κρατήσετε αυτήν την αγιότητα, αρχίζετε και σαγηνεύεστε από την αθλιότητα της εωσφορικής αγκαλιάς. Χάνετε την αθωότητά σας και γίνεστε πονηροί! Σταματάτε να Με εμπιστεύεστε και απλά Με πιστεύετε! Σταματάτε να θέλετε να ζείτε μέσα στην καρδιά Μου και τώρα προτιμάτε να μπείτε σε ξένες αγκαλιές και η γαλήνη, η χαρά και η ειρήνη φεύγει από την καρδιά σας και έρχεται μέσα η ταραχή, το άγχος, η αγωνία, η θλίψη…
Και ενώ μέχρι τώρα θέλατε να θηλάζετε το Άγιό Μου Πνεύμα μέσα από το Σώμα και το Αίμα του Γιού Μου, τώρα πλέον Τον αγνοείτε! Δεν θέλετε να Τον πλησιάσετε! Και μέσα από τις σκληροτράχηλες τυπικές διαδικασίες για να έρχεστε κοντά Μου, προτιμάτε να Με θεωρείτε “Θεό της κοιλιάς σας”, παρά “Θεό της καρδιάς σας”! Προτιμάτε να λέτε ότι άξιος είναι να κοινωνήσει όποιος νηστέψει πολύ και όχι όποιος θα Με ερωτευτεί πολύ! Όποιος θα προσευχηθεί πολύ και όχι όποιος θα αφεθεί με εμπιστοσύνη στην καρδιά Μου πολύ!
Μεταλλάξατε και μεταλλάσσετε συνέχεια το θέλημά Μου, που είναι ο θεϊκός Μου έρωτας και κάνετε την αγάπη Μου για σας, απλή τυπική διαδικασία, όπως είσαστε εσείς μέσα στην κακία και στην παραφροσύνη του γάμου σας, που ενώ ξέρετε ότι στον γάμο σας φωνάζω σαν άνδρας και γυναίκα να γίνετε ένα, και ο ένας να κατανοεί τον άλλο και οι δύο μαζί να ανεβαίνετε σε Μένα, εσείς λέτε: “Γυναίκα, είσαι υποχρεωμένη να κάνεις αυτό το πραγματάκι. Αν το κάνεις εγώ θα είμαι μια χαρά μαζί σου”.
“Και συ άντρα είσαι υποχρεωμένος να κάνεις αυτό το πραγματάκι! Να φέρεις τα χρήματα, να φέρεις το φαγητό κι εγώ θα είμαι μια χαρά μαζί σου!”. Αφαιρέσατε την δύναμη του θεϊκού Μου έρωτα που σας ενώνει και τώρα οι σχέσεις σας είναι απλές, τυπικές, διαδικαστικές, που δείχνουν ότι δύο άνθρωποι τα βρίσκουν απλά, επειδή έχουν συμφέρον, γιατί πλέον γεμίζει η κοιλιά τους, γεμίζει με ηδονή το σώμα τους!
Αλλά Εγώ σας ερωτώ: Πότε γεμίσατε με έρωτα την ψυχή σας; Πότε αφήσατε τη ψυχή σας να διαχυθεί μέσα της το Άγιό Μου Πνεύμα; Αυτά όλα που σας είπα, ενώ έχετε μέσα σας τόση εξυπνάδα και σοφία, που Εγώ σας τα έδωσα πλούσια, ποτέ δεν τα σκέφτεστε…
Θέλω, παιδιά Μου, από σήμερα να σκεφτείτε καλά, αν Με πιστεύετε ή αν Με εμπιστεύεστε και αναλογιστείτε τι σας ζητάω. Εάν θέλετε να είμαι ο Θεός της καρδιάς σας, ο Θεός της ψυχής σας, ο Θεός του είναι σας, εάν θέλετε να είμαι Εγώ ο δικός σας έρωτας και συ το δικό Μου γλυκό αγοράκι και το δικό Μου γλυκό κοριτσάκι. Εάν το θέλεις, παιδί Μου, δεν Μου αρκεί να Με πιστεύεις. Θέλω να Με εμπιστεύεσαι!»
Σήμερα λοιπόν, γράψτε το καλά στην καρδιά σας, τι θα ζητήσετε σ’ όλη την διάρκεια της θείας Λειτουργίας: Την πίστη στον Θεό; Ή την εμπιστοσύνη στον Βασιλιά σας; Τι σας αρκεί; Απλά να Τον πιστεύετε; Ή να Τον εμπιστεύεστε;

Θεϊκός έρωτας σημαίνει να ζεις κτητικά 
με Αυτόν που αγαπάς

Εγώ μέσα από τα βάθη της καρδιάς μου εύχομαι σε όλους σας από σήμερα να αφεθείτε με εμπιστοσύνη σαν μικρά παιδιά στον γλυκύ θεϊκό έρωτα του Αγίου Πνεύματος.
Μην απορείτε γι’ αυτήν την λέξη που χρησιμοποιώ του θεϊκού έρωτα.
Θα σας το εξηγήσω με ένα παράδειγμα: Πριν από λίγες μέρες ήλθε μία κοπέλα και μου έλεγε:
-Αχ, πάτερ, μπορώ να νιώσω την λέξη αγάπη για τον Θεό, αλλά δεν μπορώ να νιώσω την λέξη θεϊκός έρωτας.
-Γιατί, παιδί μου; Την ρώτησα εγώ.
-Τον βλέπω τον θεϊκό έρωτα πολύ εξεζητημένο.
-Πες μου κάτι, όταν σε αγαπάνε, σου αρέσει;
-Ναι!
-Μ’ αγαπάς και μένα;
-Ναι, πάτερ!
-Αγαπάς και τον φίλο μου;
-Ναι!
Αγαπάς και την φύση;
-Ναι!
-Αγαπάς και το άλλο και το παρ’ άλλο;
Της έλεγα διάφορα πράγματα κι εκείνη απαντούσε:
-Ναι, μου αρέσουν!
-Έχεις αναπαυτεί σε όλα αυτά;
-Όχι!
-Παρόλο που μας αγαπάς, ζεις συνέχεια μαζί μας;
-Όχι!
-Με ποιον ζεις;
-Μόνο με τον άντρα μου, τον οποίο λατρεύω.
-Αυτόν τον αγαπάς ή είσαι ερωτευμένη μαζί του;
-Είμαι πολύ ερωτευμένη μαζί του!
Αυτό ακριβώς σου ζητάει ο Θεός, παιδί μου!
Να έχεις αγάπη για τα πάντα, αλλά έρωτα μόνο σ’ Εκείνον! Αυτός είναι ο Σύντροφός σου! Αυτό σημαίνει θεϊκός έρωτας, να ζεις κτητικά με Αυτόν που αγαπάς! Αγάπη είναι κάτι γενικό και παγκόσμιο, που μας την χάρισε ο Θεός πλούσια με την χάρη του Αγίου Πνεύματος. Η αγάπη είναι η συνοχή όλης της δημιουργίας, γιατί ο Θεός αγάπη εστί. Αλλά για τις ψυχές μας δεν είναι απλώς αγάπη. Είναι θεϊκός έρωτας, γιατί κτητικά μας ζητάει ο Θεός να Τον αγαπάμε.
Όπως στα ερωτευμένα ζευγάρια, ερωτικά, κτητικά ζητάει το παλικάρι από την γυναίκα του να είναι μόνο δικιά του. Αυτό ζητάει και ο Θεός από τις ψυχές μας. Νομίζετε ότι τυχαία η Εκκλησία ονομάζει Νυμφίο των ψυχών τον Ιησού; Τι σημαίνει Νυμφίος; Ο σύζυγος! Ο άντρας! Έτσι ζητάει ο Θεός κτητικά και από εμάς: «Παιδί Μου, εάν Με εμπιστεύεσαι, Εγώ θα είμαι ο έρωτάς σου και εσύ θα είσαι ο έρωτάς Μου. Θα είμαι Εγώ για σένα το παν κι εσύ για Μένα το παν». Όπως λέει η γυναίκα στον αγαπημένο της: “Για μένα μόνο εσύ υπάρχεις σ’ αυτήν την γη! Τίποτα άλλο δεν υπάρχει!” Ξέρετε γιατί το λέει; Γιατί κτητικά βλέπει τον σύντροφό της!»
Καταλάβατε τι ζητάει από εσάς σήμερα ο Θεός; Αγάπη ή θεϊκό έρωτα; Θεϊκό έρωτα! Πράγματι θεϊκό έρωτα σας ζητάει, για να γίνετε ένα μ’ Εκείνον μέσα από το Σώμα και το Αίμα του Γιού Του. 

Επίλογος

Όποιος πιστεύει τον Θεό, πρέπει να Τον εμπιστευτεί! Και αν Τον εμπιστευτεί, αποκλείεται να μένει μακριά από την Θεία Κοινωνία, γιατί είναι ο μόνος δρόμος για να φτάσεις στον θεϊκό έρωτα του ουρανού! Γι’ αυτό λέει ο Ιησούς: «Εγώ είμαι η Οδός, το μοναδικό μονοπάτι, η Αλήθεια, ότι είμαι ο Υιός του Θεού και ο Έρωτάς σας, και η Ζωή, γιατί Εγώ θα σας δώσω την ζωή του θεϊκού έρωτα, το Άγιό Μου Πνεύμα».
Ο Θεός να σας ευλογεί όλους. Αμήν!

(ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ Π. ΕΛΠΙΔΙΟΥ ΒΑΓΙΑΝΑΚΗ)


ΕΚΤΥΠΩΣΗ