ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΜΠΕΙΣ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ;

ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΜΠΕΙΣ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ;

«Θέλεις, παιδί Μου, να μπεις στην καρδιά μου; Γίνε ΜΩΡΟ!

Θέλεις να είσαι στην αγκαλιά Μου; Γίνε ΠΑΙΔΙ!

Θέλεις να είσαι απλά στο περιβόλι Μου; Ζήσε σαν ΜΕΓΑΛΟΣ!»

Ο μεγάλος έχει μόνο την δική του σκέψη. Ότι και να του πεις, μόνο με την δική του σκέψη θα πορευθεί. Γι’ αυτό και δύσκολα αντιλαμβάνεται τον νόμο και το λόγο του Θεού. Όταν λέει κάτι ο Θεός, το περνάει μέσα από το λογισμό του και ότι του πει ο λογισμός του θα κάνει, γιατί είναι μεγάλος. Είναι σαν να σου λέει: «Καλά, πες μου το εσύ και εγώ θα αποφασίσω». Κανείς δεν σκέφτεται  εκείνη τη στιγμή να εφαρμόσει το λόγο του Θεού. «Πες μου το και εγώ θα το κρίνω», έτσι σκέφτεται, γιατί έχει πλέον δική του κρίση, είναι μεγάλος.

Είναι αυτό που έκανε ο Αδάμ και η Εύα. Σαν μεγάλοι έφαγαν από τον απαγορευμένο καρπό. Ξέρετε γιατί; Ενώ τους είπε ο Θεός τι έπρεπε να κάνουν, αυτοί έκαναν το δικό τους και πλήγωσαν τη ψυχή τους. Άφησαν την  καρδιά τους χωρίς την υποταγή στο Βασιλιά τους, γιατί δεν υπήρχε εμπιστοσύνη.

Αυτή είναι η τάξη των μεγάλων. Όσοι θέλουν να είναι μεγάλοι, ας ζουν έτσι  σε αυτή τη ζωή, ας κάνουν ότι τους αρέσει. Όμως ενώ θα ακούν το λόγο του Θεού, θα πηγαίνουν στις εκκλησιές, θα ανάβουν κεράκια, θα κάνουν μετάνοιες, θα λένε προσευχές, θα κάνουν τα κομποσκοινάκια τους,  δεν θα έχουν ΓΑΛΗΝΗ. Ξέρετε γιατί; Γιατί δεν υποτάχθηκαν σαν παιδιά στο λόγο του Θεού, στην καρδιά του Θεού. Θυμάστε τι είπε ο Χριστός; «Όποιος θέλει να μπει στη Βασιλεία των Ουρανών πρέπει να γίνει μικρό παιδί» (Ματθ. 18, 3).

Ποια είναι η διαφορά όμως τώρα ενός μωρού από ένα μικρό παιδί; 

Το μικρό παιδί είναι γεγονός ότι ακούει τη μαμά του, αλλά πολλές φορές στα κρυφά κάνει και το θέλημα του και το κρύβει. Πόσες φορές η μαμά λέει: «Ποιός το έκανε αυτό;» Ρωτάει το μικρό παιδί και εκείνο κρύβεται: «Δεν το έκανα εγώ μαμά. Το αδελφάκι μου το έκανε». Θα μου πεις, αυτό το παιδί δεν αγαπάει τη μαμά του; Την λατρεύει. Η μαμά δεν αγαπάει το παιδί της; Το λατρεύει. Η αγάπη όμως αυτή του παιδιού στη μαμά, δεν είναι ικανή να συντονίσει την όλη του ύπαρξη στο θέλημα της μαμάς του. Κάνει και το θέλημα της, αλλά κάνει και το θέλημα του.

Σας αρέσει αυτή η σχέση, να κάνουμε και το θέλημα μας και το θέλημα του Θεού Πατέρα μας; Σκεφτείτε το. Ξέρω γιατί δυσκολεύεστε να απαντήσετε, γιατί πολλές φορές το ζείτε στην πραγματικότητα με τη ζωή σας.

Ξέρετε ποια είναι η τρίτη περίπτωση;

Η ιερότερη, η γλυκύτερη, η ποιο μεγάλη ηδονή, η πιο μεγάλη ευτυχία, η σπλαχνικότερη σχέση που υπάρχει στη γη. Η μάνα και το μωρό της. Το μωρό ποιον κοιτάει μονάχα; Τη μαμά του. Τι κάνει μονάχα; Ότι λέει η μαμά του. Δεν υπάρχει άλλη επιλογή, γιατί όλη του η καρδιά είναι δοσμένη στη μαμά του.

Είναι αυτό που ικανοποιεί πάρα πολύ την καρδιά του Θεού Πατέρα. Πείτε μου, ο γονιός ποιόν  προστατεύει πιο πολύ; Το μεγάλο του παλικάρι που είναι τώρα πολύ μεγάλο και κάνει ότι θέλει; Το δεύτερο, που είναι μικρότερο παιδί, αλλά κάνει και το δικό του και του γονιού του το θέλημα; Ή το μωρό; Ποιο από όλα προστατεύει απόλυτα; Το μωρό!

Αυτό ακριβώς λέει και ο Θεός Πατέρας σ’ εμάς:

«Όσοι από σας θα θελήσουν να γίνουν μωρά μέσα στην αγκαλιά Μου, μωρά μέσα στην καρδιά Μου, Εγώ θα τα κρατώ σφιχτά, θα τα κρατώ τρυφερά, θα τα κρατώ στοργικά, θα τα κρατώ με τέτοια λατρεία και με τέτοια αγάπη, που δεν θα αφήσω κανείς να τα πειράξει, γιατί θα είναι τα μωρά Μου». 

(απόσπασμα από απομαγνητοφωνημένο κήρυγμα του π. Ελπιδίου Βαγιανάκη)