Αρχιμανδρίτης Ελπίδιος Βαγιανάκης
Ο ΘΡΗΝΟΣ ΤΟΥ ΑΔΑΜ
Κυριακή πρωί. Οι γλυκόλαλες καμπάνες κάλεσαν τους πιστούς στην Εκκλησία.
Είναι περίοδος Τριωδίου, εβδομάδα της Τυρινής, στην ανάμνηση της «από του Παραδείσου της τρυφής εξορίας του πρωτόπλαστου Αδάμ».
Γεμάτος σκέψεις για τον προορισμό μου και τον αγώνα της ψυχής, για τον αγιασμό της, κατεύθυνα τα βήματά μου στην άλλη «Κιβωτό» του Νώε, την Εκκλησία, για να προφυλαχτώ από την πλημμύρα της αμαρτίας, να μιλήσω με τον Κύριό μου και ν’ ακούσω μέσα από τα κατανυκτικά τροπάρια και το Ευαγγέλιο τη φωνή Του.
Στην πόρτα της κοντά έφθασα, και η βροντερή φωνή του ιεροψάλτη, κατένυξε την ύπαρξή μου στο άκουσμα του «Οίκου»:
«Ἐκάθισεν Ἀδὰμ τότε, καὶ ἔκλαυσεν
ἀπέναντι τῆς τρυφῆς τοῦ Παραδείσου,
χερσὶ τύπτων τὰς ὄψεις, καὶ ἔλεγεν·
Ἐλεῆμον, ἐλέησόν με τὸν παραπεσόντα».